Objawy dysleksji

W dzisiejszych czasach, pojawiło się parę nowych, wcześniej społeczności ludzkiej nieznanych, dysfunkcji rozwojowych. Zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Można z nich wyróżnić między innymi, dysleksję, dysortografię czy dyskalkulię. Dziś skupimy się na tej pierwszej dysfunkcji czyli na dysleksji. Jakie są właśnie objawy dysleksji ? Pierwszym i najbardziej popularnym objawem, jest trudność wymowy, czytania oraz pisania. Najłatwiej wyłapać taką dysleksje u dzieci, pomiędzy szóstym a siódmym rokiem życia. Wtedy właśnie, dzieci idą do szkoły, zaczynają uczyć się pisania i czytania, i właśnie wtedy możemy zauważyć pewne nieprawidłowości.

Często są zaobserwowane przez nauczycieli prowadzących, gdy dziecko ma problemy z nauką, lub przynosi do domu ze szkoły źle oceny, i widocznie odstaje od rówieśników. Dysleksja może objawiać się dużą niechęcią do czytania i zapamiętywania wierszyków, oraz niechęcią do ich recytacji. Nie ważne czy w domu w szkole, na forum. Dyslektyczne dziecko może mieć trudności z rysowaniem, czy odtwarzaniem pewnych wzorów czy figur. Nie zawsze jest to objaw dysleksji, lecz często może to być pewien z symptomów. Kolejne objawy dysleksji są już nie tak bardzo oczywiste. Może to być np. oburęczność, mylenie prawej strony z lewą i na odwrót.

Ogólne mylenie kierunków i prosta dezorientacja w terenie. Jeszcze mniej popularnymi objawami dysleksji są, myślenie i trudność w zapamiętywaniu nazwisk i innych nazw własnych, brzydkie, nieestetyczne pismo i brak zdolności manualnych. Dzieci, u których wykryto dysleksje rozwojową, powinny jak najszybciej poddać się terapii pod opieką pedagoga. Im szybciej zacznie się taka terapię, tym większa szansa na obniżenie objawów dysleksji, wprowadzenie zdrowych nawyków u dziecka, i nauczenia go pewnych zasad, np. ortograficznych czy zasad poprawnej wymowy. W pomocy, zaraz po pedagogu i psychologu, powinien znaleźć się logopeda, który zadba o wymowę naszego dziecka.

To bardzo ważne by zacząć interweniować w porę, by jako doskonały, nie mieć z tego powodu nieprzyjemności czy komplikacji w nauce. Ważne też, uświadomienie innych dzieci w szkole czy nawet już w przedszkolu, że dysleksja rozwojowa nie jest niczym złym, że nie należy śmiać się z dzieci, które ją posiadają. Trzeba nauczyć zarówno dzieci jak i dorosłych tolerancji w zakresie dysleksji oraz innych dysfunkcji, nie tylko rozwojowych. Dzięki temu, my, jako społeczeństwo, możemy stworzyć przyjazny i bezpieczny świat dla naszych dzieci, i kolejnych pokoleń. Świat bez podziałów .